Podatek od środków transportowych jest regulowany przepisami ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Opłata ta obowiązuje podatnika od pierwszego dnia miesiąca, następującego po miesiącu, w którym pojazd został zarejestrowany do ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło wyrejestrowanie. W przypadku nabycia pojazdu zarejestrowanego obowiązek podatkowy rozpoczyna się od pierwszego dnia miesiąca, w którym pojazd został nabyty. 

Sposoby obliczenia podatku drogowego

Aby sprawnie obliczyć wysokość podatku drogowego wprowadzono skrót dmc, czyli dopuszczalna masa całkowita. Jest to suma masy właściwego pojazdu i jego dopuszczalnej ładowności. Do masy własnej pojazdu wlicza się jego wyposażenie, smary, oleje i ciecze w ilościach nominalnych bez kierowcy. Ładowność pojazdu to największa masa ładunku i osób dopuszczalna do przewożenia po drodze. Informacje dotyczące dmc powinny być w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub karcie pojazdu albo wyciągu ze świadectwa homologacji. W przypadku zespołu pojazdów, który stanowią na przykład ciągnik siodłowy z naczepą lub ciągnik balastowy z przyczepą, podatek drogowy oblicza się następująco:

masa własna ciągnika siodłowego + dmc naczepy lub masa własna ciągnika balastowego + dmc przyczepy

Maksymalną wysokość dmc tych pojazdów wyznacza rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2012 r.

Stawki podatku od środków transportu

Wysokość stawek podatku drogowego jest uzależniona od uchwał poszczególnych gmin, ale również od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdów. Można rozróżnić następujące grupy zaklasyfikowania pojazdów, od których zależy wysokość stawki podatku od środków transportu:

  • samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony i poniżej 12 ton,
  • samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie 12 ton i wyższej,
  • ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania z przyczepą lub naczepą o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony i poniżej 12 ton,
  • ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania z przyczepą lub naczepą o dopuszczalnej masie całkowitej równej 12 ton i wyższej,
  • przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym mają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton,
  • przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym mają dopuszczalną masę całkowitą 12 ton i wyższą,
  • autobusy.

Wyjątek stanowią przyczepy oraz naczepy, które są wyłącznie związane z działalnością rolniczą wykonywaną przez podatnika podatku rolnego. W tym przypadku nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem drogowym.

W sytuacji, gdy podatnik posiada kilka pojazdów objętych podatkiem od środków transportowych, ma obowiązek obliczyć i zapłacić podatek dla każdego z tych pojazdów osobno.