Praca za granicą to sposób na przychód, na jaki decyduje się coraz większa liczba ludzi. Pracodawca zatrudniający zagranicznego pracownika, może - oprócz klasycznych umów o pracę - skorzystać także z dokumentu opartego o przepisy cywilno-prawne - umowy zlecenie.
To, w jakim języku zostanie zawarta umowa zlecenie jest zależne od tego, z kim ten dokument jest podpisywany. Zlecenibiorca niemający obywatelstwa polskiego
Umowa zlecenie podejmowana ze zleceniobiorcą, który nie ma obywatelstwa polskiego, powinna zostać przygotowana 2 językach - polskim oraz narodowym języku zleceniobiorcy. Co ważne, o przetłumaczenie umowy na język zleceniobiorcy należy zwrócić się do tłumacza przysięgłego, nawet gdy przedsiębiorca zna język przyszłego podwładnego.
Ananlogicznie, także rachunki wystawiane do dwujęzycznej umowy powinny być wystawione po polsku i w języku zleceniobiorcy. Warto także zatroszczyć się ewentualnie o przeliczenie walut, aby dopełnić obowiązków i nie narazić się na negatywne działania ze strony organów skarbowych.
Umowa zawierana z obywatelem polskim Umowa zlecenie, zawierana ze zleceniobiorcą, który ma obywatelstwo polskie, musi być sporządzona w języku polskim. Umowa taka powinna spełniać wszystkie wymogi umowy cywilnoprawnej uwzględnione w Kodeksie cywilnym. Wymagane jest, by była przedstawiona na piśmie, pod rygorem jej nieważności, a jakiekolwiek zmiany jej postanowień należy sporządzać jako aneksy do danej umowy. W przypadku, gdy praca wykonywana będzie na ziemiach obcego państwa, należy w szczegółach opisać jaki jest zakres obowiązków zleceniobiorcy, a także dokładnie określić miejsce, w którym zlecenie ma być wykonywane.
