Kodeks Pracy jest głównym źródłem prawa pracy, które obowiązuje w Polsce. Dokument ten pochodzi z dnia 26.06.1974r. (wszedł w życie 1 stycznia 1975r.). Kodeks Pracy reguluje w głównej mierze stosunek pracy, jaki powstaje między pracodawcą a zatrudnionym (ustanowienie, ciągłość oraz jego zakończenie), ale również: • Wyznacza zakres oraz tryb tworzenia innych ustaw w obszarze prawa pracy, • Ustanawia podstawowe organy prawa, • Określa prawa oraz powinności pracodawców i zatrudnionych, czas pracy, urlopy, ochronę pracy, bezpieczeństwo i higienę pracy, rozstrzyga konflikty ze stosunku pracy, • Waży o sposobie korzystania z k.c., jak również zastosowywania k.p. poza jego prawidłowym zakresem, • Formułuje fundamentalne zasady prawa Kodeks Pracy był niejednokrotnie modyfikowany, jednak i tak niektóre pojęcia związane ze świadczeniem pracy możemy znaleźć w innych ustawach. Są wśród nich: • Ustawa o związkach zawodowych (Dz.U.01.79.854 ze zm.), • Ustawa o organizacjach pracodawców (Dz.U.91.55.235), • Ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz.U.02.112.980) Prócz Kodeksu Pracy, źródłami prawa pracy w Polsce są: • Zarządzenia, • Rozporządzenia, • Układy zbiorowe (regulaminy, statuty) tworzone między zatrudniającymi a związkami zawodowymi Do zasadniczych praw, które oddaje nam k.p. należy przede wszystkim, prawo do posiadania swobodnie wytypowanie pracy, w której pracownik będzie miał zapewnione bezpieczeństwo i higienę, a także w której nie będzie czuł się wyszydzany oraz poniżany. Według prawa, pracownik winien otrzymywać godziwe wynagrodzenie za swoją pracę a także móc korzystać z prawa do wypoczynku. W kodeksie wpisane jest także, że wszystkiee umowy, regulaminy i statuty, które tworzone są podczas trwania więzi pracy, nie mogą być mniej korzystne dla zatrudnionego, aniżeli te zawarte w Kodeksie Pracy. Mały słowniczek Pracodawca – osoba prawna, fizyczna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która przyjmuje do pracy pracowników, wypełniając przy tym pewne warunki społeczne i prawne Pracownik – osoba fizyczna przyjęta do pracy na umowę o pracę, wykonująca wcześniej ustalone obowiązki powiązane z miejscem pracy, na jakim się znajduje Stosunek pracy – swoista więź prawna, która tworzy się między pracodawcą a zatrudnionym po uprzednim określeniu jej zasad Zatrudnienie – fakt posiadania zatrudnienia przez osobę zatrudnioną lub w odwrotnym przypadku, fakt zatrudnienia pracownika Umowa o pracę – specyficzny rodzaj kontraktu między zatrudnionym a pracodawcą, na zasadzie którego pracownik obowiązuje się świadczyć opisany rodzaj pracy na rzecz zatrudniającego, a pracodawca płaci mu za to honorarium Umowa zlecenie – typ kontraktu, na zasadzie którego osoba fizyczna wyraża zgodę płatnie lub bezpłatnie świadczyć pewną czynność prawną Katalog Stron Umowa o dzieło – rodzaj umowy, na mocy której osoba fizyczna obowiązuje się do wykonania określonego w umowie „dzieła”, za które dostanie honorarium od zamawiającego
