Wychowanie dzieci to bardzo trudna sztuka. Wiedzą o tym pracownicy fundacji DRABINA ROZWOJU, którzy opracowali system, w jaki sposób atrakcyjnie i nowocześnie pomóc młodym ludziom zagrożonych wykluczeniem wejść na rynek pracy. Story Cheering to innowacyjny projekt - animowany film oraz gra, który ma pomóc młodym ludziom wybrać odpowiedni do swojego charakteru i umiejętności zawód oraz odnaleźć się na rynku pracy.

Czym jest Story Cheering?

To projekt łączący w sobie dwie metody rozwoju indywidualnego, dopasowane do potrzeb młodych ludzi: storytelling i coaching. Skierowany jest do osób młodych, wychowywanych w domach dziecka czy rodzinach zastępczych, które właśnie szukają pierwszej pracy lub stażu. Zadają sobie wiele pytań, mają mnóstwo wątpliwości, nie wiedzą, w czym są dobrzy i do czego się nadają. I właśnie w znalezieniu odpowiedzi na te pytania ma im pomóc Stroy Cheering.

Program ma służyć rozwojowi odbiorców, pomóc w zmianie sposobu myślenia, działania oraz postrzegania różnych zjawisk i problemów. Bazą Story Cheering jest budowanie treści o charakterze emocjonalnym i użycie metafor, znaczeń symboli. Storytelling pomaga w przekazaniu osobie, z którą np. rozmawiamy, trudnych treści.

Na koncepcji programu zbudowano grę symulacyjną oraz film animowany. Mają one rozwijać kompetencje osobiste i zawodowe młodych ludzi. Badania bowiem wykazały, że film jak i gra atrakcyjniej oraz szybciej przekażą ważne treści niż tradycyjne wykłady lub warsztaty.

- Od 2008 r. zajmujemy się terapią poprzez opowiadania, czyli storytellingiem. W tej metodzie młodzież może  utożsamić się z bohaterem opowiadania, następuje  „przeniesienie” doświadczeń i ich zasymilowanie. Pozwala to młodzieży lepiej zrozumieć swoją sytuację oraz poradzić sobie z konkretnym problemem - opowiada Dorota Drozdowska – Szymborska z zarządu fundacji.

Story Cheering uczy, jak rozwiązywać problemy

Bohaterką filmu jest Dana, którą poznajemy w bardzo ważnym momencie jej życia - pierwszych krokach do samodzielności. Na rozmowie o pracę dostaje niecodzienne pytanie. Jako że jest to rozmowa o posadę scenarzystki, musi wymyślić historię do podanego hasła. Czy jej się powiedzie, można zobaczyć w filmie.

Z kolei w grze młodzi ludzie wcielają się w postać chłopaka, który musi zorganizować na ostatnią chwilę imprezę urodzinową dla swojej dziewczyny. Ma bardzo mało czasu na zorganizowanie takich rzeczy jak: wynajem sali, jej uprzątnięcie czy wybór dj-a. Dzięki tym przygodom gracz uczy się pokonywania przeciwności losu, planowania, radzenia sobie w codziennych sytuacjach, zdolności organizacyjnych i skutecznego komunikowania się.

Bardzo ważnym elementem Story Cheeringu jest wirtualny doradca zawodowy. Za pomocą testów pomaga określić zawodowe predyspozycje i podpowiedzieć uczestnikowi najlepsze rozwiązania. Wskazuje także, które predyspozycje i zdolności warto by rozwijać.

Story Cheering dla każdego

Tworzenie programu było bardzo czasochłonne oraz wymagało dużych funduszy - współfinansowane  było z Funduszy Europejskich, z programu Kapitał Ludzki. Fundacja otrzymała na niego prawie 2,5 mln zł.

– Nasz program przeznaczony jest dla młodzieży od 15 roku życia i był testowany w Placówce Opiekuńczo-Wychowawczej w Ostrołęce. Kierowaliśmy go przede wszystkim do młodzieży opuszczającej placówki opieki zastępczej, dla której do tej pory brakowało atrakcyjnej formy wsparcia w skutecznym rozwoju kompetencji społecznych i osobistych i określeniu predyspozycji zawodowych – opowiada Drozdowska – Szymborska.

Dodaje jednak, że z tych narzędzi można korzystać także w szkołach, poradniach czy świetlicach. Wszystkie materiały są dostępne bezpłatnie na stronie internetowej projektu www.storycheering.com.

Czy to działa?

Wyniki raportu końcowego projektu napawają optymizmem. Wśród 70% uczestników podniósł się poziom samoświadomości w zakresie własnych talentów, możliwości i ograniczeń. U 60% wzrosła chęć do nauki, a 75% przestało myśleć stereotypowo o tym, które zawody są męskie, a które kobiece.

Autorzy projektu wierzą, że w ten sposób dodadzą sił wychowankom domów dziecka i zaprzeczą stereotypom, że nieszczęśliwe dzieciństwo stygmatyzuje ich i skazuje w życiu na ciągłe porażki i niepowodzenia.